A be kaynana!

Yaşlı kadın ölür ve cenazesinde gelinleri ağlamaktadır.

Büyük gelin: “En uzağa gömün, en uzağa gömün!”

Ortanca gelin: “En derine gömün, en derine gömün!”

Küçük gelin: “O yine gelir, o yine gelir!”

İnsanlık var olduğundan beri kaynana-gelin çatışması süregelmektedir. Diğer ülkelerde bu çekişme ne boyuttadır bilemem ama bizim ülkemizde harp çıkar bu mevzuda. Kaynananın iyisi kötüsü olmaz. Kaynana her zaman kötüdür. E ne demişler, “kaynananın iyisi altı ay yaşar” :) Bu çekişme bir kısır döngü şeklindedir. Kaynana kendi kaynanasından çektiklerini gelinine uygular, gelin de kendisi kaynana olunca çektiklerini çektirir ve film böyle devam eder. Farklısını görmediği için yapamaz çünkü empati duygusundan yoksundur. Ha bir de nedense kadınlar erkek çocuklarıyla göbek bağlarını bir türlü koparamazlar. Bu da her daim oğullarının hayatında söz sahibi olma hakkını verir onlara. Bence bu göbek bağını koparamamam nedeni bizim ataerkil kültürümüzden gelmektedir. Toplumumuzda erkek her zaman değerlidir. Erkek çocuk doğurursan kıymetlisindir. Erkek çocuk kadının yerini sağlamlaştırır. Yüzyıllardır gelen bu soy yürütme psikolojisi de genlere işlemiş artık. Oğlumuz, kıymetlimiz, efendimiz, göbek bağını koparamadığımız kuzumuz artık başka kadını seçmiştir. Freud’u bir kere daha rahmetle anıyorum efendim.

Kendi çektiklerini hiç çekinmeden vicdan rahatlığıyla gelinine uygulayan ve bundan hiç rahatsızlık duymayan bir organizmadır kaynanalar. Kadına en büyük kötülük gene kadınlardan gelir derler ya en büyük kanıtı da kaynanadır işte. Gelininin mutsuzluğundan ciddi ciddi keyif alır bu organizmalar. Klasmanları farklı olmasına rağmen arsız bir rekabete girerler. Aynı erkeğin gözünde önemli olma isteği kayınvalideler ve gelinler arasında bitmez tükenmez çekişmeler yaşanmasına yol açar. Kıskançlık ve çekememezlik zaman zaman hat safhalara çıkar ve iki kadının birbirlerini üzmek adına inanılmaz kötülükler yaptıklarını görürüz. Gelin hiçbir zaman memnun edemez kaynanayı. Onlar da gelinleri memnun edemez, zaten öyle de bir niyetleri de yoktur.

İradeleri dışında dünyaya getirdiğimiz çocuklarımızın sahibiymişiz gibi davranmayı bıraksak aslında tüm sorun çözülecek ama nerdeeee!! Kadınlar çocuk doğurup o çocuğu hayatlarının merkezi yapıp kendi hayatlarından vazgeçmeyi bir yaşam tarzı haline getirdiklerinden ileride çocuklarından kendilerine sonsuz bir bağlılık ve itaat beklemekteler ve bu da kısır döngüyü tetiklemekte ve iktidar savaşlarını sürdürmektedir. Evet geçimsizliğin temeli iktidar kavgasıdır aslında. Kadın evlenir ve artık kendi cumhuriyetini kurmuştur dilediği gibi at koşturmak ister topraklarında. Artık kocası vardır onunla gezip tozmak, eğlenmek ister, evini keyfine göre dizmek ister, canının istediği gibi ev işi ve yemek yapmak ister ama ezeli bir rakibi vardır karşısında ne yazık ki! Kaynana. Valide sultan ise prensinin onun alıştırdığı gibi yaşamını sürdürmesini ister. Ondan başka kadınla mutlu olmasını istemez. Oğulcuğunun hayatındaki "tek vazgeçilmez kadın" olarak hayatını devam ettirmek ister. Tüm hayatını oğulcuğuna adamıştır. Ona sevgisini sonsuz sunmuştur. Kocasından görmediği sevgiyi ilgiyi oğlundan beklemiştir o ana kadar ve bunu kaybetmek istemez.

Sözde oğulcuğunun mutluluğunu istemektedir ama öyle bir egosu vardır ki onun hayatına kattığı huzursuzluğun farkında bile değildir, farkına varsa bile görmezden gelip mutsuzluk vermeye devam edecektir. E ne de olsa oğlunu “el kızı”ndan daha iyi tanımaktadır. Oysa insani bir yaklaşımla elini vicdanına koysa, iyi niyetli olsa efendi olsa büyüklük yapsa her şey daha güzel olacak. Anladım “el kızı”nı sevmiyorsun, zaten ilk gördüğün andan beri ısınamadın ona. Hayattan bezdirmeye uğraşıyorsun da “el kızı” mutsuzsa oğlun da mutsuz gör be kadın! Biricik oğlun yuvasını kurmuş, bir rahat bırak. Çekil köşene seyret onları. İlla her konuda fikir beyan etmek zorunda değilsin. İhtiyaç duyduklarında zaten sana soracaklardır. Hangi koltukta oturacaklarına, halılarına, örtülerine, tenceresine tavasına, bulaşık yıkamasına, çamaşırına karışma nooolur. Benim sözüm geçecek ben anneyim egosunu bırak artık. O evin kadını sen değilsin. Valide sultan olabilirsin ama git kendi sarayına. Sen geçmişte kaynananın önünde hizmet ettin diye gelin de sana gönüllü köle olmak zorunda değil. Zaten zamane kadınları olarak bir adam alalım da evde ona bakalım bonus olarak da anasına danasına hizmet edelim diye evlenmiyoruz. Hayatı paylaşmak, mutlu olmak için evleniyoruz. Kapat eski defterleri artık. Biricik oğlun bu dünyaya anasının ve karısının dırdırını çekmeye mi geldi bu dünyaya. Aile olduğunuzu unutmayın. Çekirdek aileye dokunmayın. Bırakın şu iktidar savaşını. Gelinin her hareketine bir kulp takarak, özene bezene yaptığı yemekleri beğenmeyerek hiçbir yere varamazsın sadece gıcıklık kat sayını yükseltirsin, saygı kazanmak yerine nefret kazanırsın. Yersiz kıskançlık krizlerine girmeyin artık. Biriniz annesiniz biriniz eş.

Kaynanayla baş edemiyorsanız aslında sorunun kaynağı eşinizdir aradaki dengeyi kuramadığı için. Benim önerim ise böyle bir durumda boşanmaktır. Tek hamlede hem huysuz bir kaynanadan hem de basiretsiz bir kocadan kurtulmuş olursunuz.  Yoksa sizi ruh hastası ederler. Kaynana organizması içişlerinize yerli yersiz karışıyorsa, huzurunu mutluluğunu kaçırıyorsa ve kocanda da buna engel olacak yürek/göt yoksa ikisini de def et hayatından yoksa kendine yazık edersin.